Attachment Parenting Türkiye Röportaj – Buse Karaman

Merhaba Buse Hanım, Öncelikle bize biraz kendinizden bahseder misiniz?

Buse Karaman: Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Fotografçılık bölümünden mezunum. Evlendikten sonra kendi işimiz olması sebebiyle bir süre turizm ile uğraştıktan sonra, kızımın dünyaya gelmesiyle çalışmaya ara vermek durumunda kaldım. Üretmeyi her zaman seven biri olarak el emeği ürünlerimi bir çatı altında topladım ve kurduğum marka altında satışa çıkararak yeniden çalışma hayatına geri döndüm. Şimdi hayallerinin peşinde koşan, üretmekten hiç vazgeçmeyen, 30 yaşında ve iki çocuk annesiyim.

• APT: Attachment Parenting yaklaşımı ile ne zaman, nasıl karşılaştınız? Hangi kaynaklardan bilgi ediniyorsunuz? Attachment Parenting yaklaşımını “siz” nasıl tanımlarsınız?

B.K.: Attachment Parenting yaklaşımıyla facebook grubuyla tanıştım ve de çokça faydalanıyorum. Bebeğim üç aylıkken Dr.William Sears ve eşi Martha’nın yazdığı Doğal Ebeveynlik kitabını okuduğumda, güvenli bağlanma için çok önemli olan bu üç aylık dönemde, çevreme kulak tıkayıp sadece bebeğimi dinlediğim için, bir uzman görüşüne göre değil de kendi içimden geldiği gibi anneliğimi yaşadığım için kendimi çok şanslı hissettim . Bu yüzden Attachment Parenting yaklaşımını içinden geldiği gibi ebeveynlik ve empatik ebeveynlik olarak da tanımlayabilirim.

• APT: AP 8 Temel ilkesinden hangisini/hangilerini kendinize daha yakın buluyorsunuz?

B.K.: Bebeğimizi sevgiyle beslemek. Gerek emzirme döneminde (saat tutmadan her istediğinde cevap vererek) gerekse ek gıdaya başladıktan sonra da bebek önderliğinde beslenme anlayışını savunarak nasıl ve ne kadar yemesi gerektiğini kendi kendine öğrenebilmesi için destekleyerek bu anlamda destek verdim.

Bebekle temas, Nil’i 20 günlükken Can’ı 15 günlükken giymeye başladım. Bu hem bebeklerimle kucak kucağa olma fırsatı vererek onları rahatlattı hem de ellerimi serbest bırakarak işlerimi halledebildiğim için psikolojik olarak zorlu dönemleri daha kolay atlatmama fırsat verdi.

Ve gece boyu ebeveynlik. Gece boyu ihtiyaçlarına daha çabuk karşılayabildigim için beraber uyumayı tercih ediyorum. Ve uykusu açılmadan uyumaya devam ettiği için bende daha kaliteli uyuyabiliyorum. Ailemizin son üyesinin de gelmesiyle beraber şu an dördümüz beraber uyuyoruz.

• APT: AP ilkelerini benimserken / uygularken tetiklendiğiniz noktalar var mı? Hangileri ? Sizce neden başaramıyorsunuz veya neden uygulamak içinizden gelmiyor?

B.K.: En başaramadığım ve beni sıkıntıya sokan ve hatta bazen kendimi sorgulamama sebep olan ilke pozitif disiplin malesef. Çok çabalamama rağmen maalesef bunu başaramadım. Ve denge kurmakta zorlanıyorum.

• APT: Çevrenizde AP yaklaşımına karşı olup sizi eleştirenler oldu mu? Olduysa nasıl hissettiğinizi paylaşmak ister misiniz?

B.K.: Olmaz olur mu? Kendimi uzaydan gelmiş gibi hissediyordum ilk bebeğimde. Her ağladıgında emzirmemden, genelde günü kucak kucağa geçirmemizden tutun, birlikte uyumamıza kadar hep eleştirildim. İkinci bebeğimi beklediğimi öğrenen herkesin hemen hemen ilk söylediği şey bunu sakın kucağa alıştırma oldu.

• APT: AP yaklaşımı ile büyüyen çocukların geleceğine dair öngörüleriniz varsa paylaşır mısınız?

B.K.: Henüz 4 yaşında olan kızım için anlatmak gerekirse bağımlı gibi gözüken ama aslında bağlı ve özgüvenli bir çocuk. Tuvalet alışkanlığını kendi kazanması buna bir örnek mesela. Bir gün “Anne ben artık bez istemiyorum” dediğinde ben bile inanamamıştım. Odasını kendi ayırmak istemesi de buna bir örnek . Yatağını odasına taşımamızı ve artık odasında uyumak istediğini söylemişti. Sonrasında hamileliğimin son haftaları ve kardeşinin aramıza katılmasıyla birlikte yeniden bizimle uyumak istedi. Biz de buna saygı duyduk. İnaniyorum ki kendini yeniden hazır hissettiğinde yeniden tercihini yapacaktır. Son olarak bu sene kreşe kendi isteğiyle başlaması. Bir gün bizi tanıyan okul müdürümüz “Ben Nil’in sizden ayrılırken çok zorlanacağını düşünüyordum fakat beni çok şaşırttı” dedi. Nil’den bu ve bunun gibi geri bildirimler aldığım ve bu yaklaşım içerisinde bir ilişkimiz oldugu için çok mutluyum.

• APT: Sizce AP her aileye uygun bir yaklaşım mı?

B.K.: Uygun elbette. Şiddetsiz, kararlarına ve fikirlerine saygı duyulmuş, tamamen sevgiye dayalı bir ilişki içerisinde büyümüş bireylere toplumumuzun ihtiyacı var.

• APT: Son olarak sizin bize sormak yada paylaşmak istediğiniz herhangi bir şey var mı?

B.K.: Hayır yok, teşekkür ederim.

APT: Katılımınız ve desteğiniz için çok teşekkür ederiz. Sevgilerimizle.

Attachment Parenting Türkiye Ekibi